داستان از جایی آغاز شد که کووید ۱۹ از حدود ۳ ماه پیش باعث بسته شدن اماکن عمومی، زیارتی، فرهنگی و … از جمله سینماهای سراسر دنیا شد. درنتیجه پایین کشیده شدن کرکره سالنهای سینما، زنجیره طولانی از کسب و کارها متوقف شد، از تولید فیلم و بیکار شدن عوامل سازنده گرفته تا کارکنان سینما و فروشندگان تنقلات و فود کورتهای حوالی سالنهای سینما.
اما قرار نیست ویروس کرونا صنعت سینما را کاملا فلج کند و کسب و کارهای خرد وابسته به آن را ببندد، نتیجه این نگرانی متولیان سینمایی و اتاق فکرهایی که تشکیل شد، اکران دوباره فیلمها بود اما به روشی که برای نسل ما کاملا تازه است، اکران در سینما درایو.
سینما درایو یا سینما ماشین برای نسل ما واژه آشنایی نیست، اما برای نسل قبل که روزهای پیش از انقلاب را به یاد دارند چرا. حدود ۵۰ سال پیش سینمای روباز حوالی میدان ونک میزبان خانوادههایی بود که مالک خودرو شخصی بودند و قصد داشتند ساعاتی را در کنار خانواده یا دوستان بگذرانند.
حالا بعد از گذشت پنج دهه خانوادههای پایتختنشین باز هم زیر آسمان این شهر در کنار خانواده فیلم میبینند با رعایت کامل پروتکلهای بهداشتی و رعایت فاصله اجتماعی در پارکینگ روباز برج میلاد.
بعد از راه اندازی سیستم بلیط فروشی به ازای هر ماشین با حداکثر دو سرنشین، سازمان سینمایی اوج که پیشقدم شد و برای اکران فیلم «خروج»، اعلام آمادگی کرد و آخرین ساخته ابراهیم حاتمیکیا، در نیمه اردیبهشت ۹۹ اکران شد، در فضایی که در بدو ورود ماشینها ضد عفونی و به محل پارک هدایت میشدند.
پس از استقبال مخاطبان از اکران سینما ماشین فیلم «خروج»، دومین اکران دوشنبه شب، ۲۹ اردیبهشت با اکران فیلم «جهان با من برقص» به کارگردانی سروش صحت ادامه پیدا کرد. از یک شب قبل پیشفروش بلیطها در سایت «ایران تیک» آغاز شد و عصر روز اکران تمامی بلیطها به فروش رسیده بود.
حضور مخاطبان و فروش صد درصدی بلیطهای سینما ماشین در هر دو سانس، نشان داد که اکران فیلمها در سینما ماشین با وجود عمر دو هفته ای تجربهای موفق بوده است.
اتفاقهای مشابه بازگشایی مراکز تفریحی با رعایت فاصله اجتماعی و سایر پروتکلهای بهداشتی، در کشورهای مختلف نیز در حال انجام است و پارکها و مراکز ورزشی روباز رفته رفته به روی مخاطبان باز میشوند.
هفنه گذشته نیز یکی از سینما ماشینهای نیویورک، به دنبال کاهش محدودیتها در این ایالت، بازگشایی شد و سه فیلم در انتظار اکران «جومانجی، مرحله بعد»، «پسران بد تا ابد» و انیمیشن «دور جهانی ترول ها» را برای علاقمندان به سینما پخش کرد.
البته سینما ماشین تجربه جدیدی در دنیای غرب نیست و همواره در کنار سایر تفریحات خانوادگی و دوستانه پذیرای علاقهمندان بوده است. ظهور این نوع سینما در غرب به دهه ۵۰ میلادی برمیگردد و زمانی که صنعت سینما و ماشین در ایالالت متحده همزمان در حال شکوفایی بودند. این نکته باعث شد که صنایع خودروسازی در طراحیهای خود برای ساخت ماشینهای روباز و شاسی بلند به سینما ماشین هم فکر کنند و سینماگران هم به فکر استفاده از سینما درایو به عنوان لوکیشنی ناب، در فیلمهایشان بیفتند، مانند فیلم موزیکال «گریس» (Grease) با بازی جان تراولتا، محصول ۱۹۷۸٫
در این روزها که کرونا با بستن مراکز فرهنگی باعث شکوفایی خلاقیت برخی از افراد و مسئولان شده است آیا جهان بعد از این ویروس جهان بهتری با تجربههای جدید است؟
